Uroczystości na zakończenie roku 100-lecia śmierci bł. Anieli Salawy

Z okazji roku jubileuszowego 100-lecia śmierci bł. Anieli Salawy, patronki FZŚ, Rada Narodowa wraz z radą Regionu Krakowskiego zorganizowała rekolekcje w duchu bł. Anieli Salawy, które odbyły się od 8 do 11 września 2022 r. w Ośrodku Rekolekcyjnym Św. Ojca Pio Braci Kapucynów w Skomielnej Czarnej. Temat  rekolekcji to „Ku świętości z bł. Anielą Salawą drogą FZŚ.”

Rekolekcje prowadził O. Stanisław Sikora OFMConv. Uczestniczyli w nich siostry i bracia FZŚ z różnych stron Polski.

Każdy chrześcijanin jest powołany do świętości. To powołanie można realizować w różny sposób, wybierając jakąś drogę. Franciszkanie świeccy w Polsce obrali bł. Anielę Salawę na swoją patronkę, aby z nią realizować powołanie franciszkańskie, które ma pomóc osiągnąć świętość. Rekolekcje służą temu, aby zatrzymać się i zastanowić, czy idę właściwą drogą. Jest to czas na kontemplację i modlitwę, aby w ten sposób pogłębić swoją wiarę i relacje z Panem Bogiem.

Warunki, w których odbywały się rekolekcje sprzyjały wypełnianiu celu tego spotkania formacyjnego. Gościnność Braci Kapucynów, ciekawe prowadzenie rekolekcji przez O. Stanisława, malownicze otoczenie, piękna przyroda pomagały we właściwym przeżyciu rekolekcyjnego czasu.

Program rekolekcji obejmował Eucharystię, Liturgię Godzin, modlitwę różańcową, adorację Najświętszego Sakramentu, czuwanie przy relikwiach bł. Anieli Salawy, konferencje głoszone przez O. Stanisława oraz rekreację.

Przez cały czas naszych rozważań towarzyszył nam obraz bł. Anieli Salawy przedstawionej w białym fartuszku trzymającej w jednej ręce kromkę chleba, a w drugiej tacę z chlebem, owocami i dzbankiem. Autorem tego obrazu jest Stanisław Jakubczyk. O. Stanisław wyjaśniał teologię tego obrazu. Malarz chciał w tym obrazie przedstawić wszystkie atrybuty naszej patronki. Błogosławiona Aniela jest na tle dużego serca wypełnionego liliami. W ten sposób artysta wskazuje na jej dobroć oraz świętość i dlatego nie ma aureoli. Są też czerwony kwiaty, które symbolizują jej pragnienie życia w wolnej Polsce. Wiele elementów wskazuje na to, że jest służącą. Aniela jest w fartuchu ładnym, czystym, ale pomiętym, co świadczy o tym, że pracuje. Jest gotowa do podania posiłku. W dzbanie, który ma na tacy może być mleko, ale może być też wino, a obok jest chleb. To jest niewątpliwie symbol Eucharystii, którą Aniela Salawa bardzo sobie ceniła. Z tego obrazu przemawia jej skromność. Ten obraz mówi o jej służbie i dobroci. Aniela dbała o swój wygląd zewnętrzny, chciała być piękną, ponieważ Pan Bóg stworzył piękno. Bóg chce, aby człowiek był piękny.

Zewnętrzny wygląd człowieka mówi, czy sumienie jest czyste wobec Boga. Trzeba więc dbać o swój wizerunek.

W wygłaszanych konferencjach O. Stanisław stawiał kilkakrotnie pytanie: Kim chcę być? Wymienił cztery cechy: doskonały, perfekcyjny, idealny, wzorowy czy święty. Rekolekcje, mówił, to czas na zastanowienie się nad tym, czy przyjmuję moje życie i czy je uświęcam. Dokąd mam pójść? Wiem, co jest za mną. Być może jest ściernisko, gruzy, ruiny, ale teraz buduję na tym ściernisku coś nowego. Pan Jezus mówi, że dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Człowiek nie jest drzewem. Jest kimś innym. Na nawrócenie trzeba nieraz długo czekać. W Ewangelii mamy przykład człowieka, który 30 lat czekał na cud uzdrowienia, a kobieta czekała 12 lat na uzdrowienie. Ona żyła jednak nadzieją i chciała tylko dotknąć płaszcza Pana Jezusa. Jest to wiara przez dotyk. W przypowieści o drzewie ogrodnik mówi do gospodarza, że jeszcze na jeden rok zasili to drzewo nawozem, a może wyda dobre owoce. Bóg jest cierpliwy. Nasze życie nie jest próżną wędrówką, ale jasno wytyczoną drogą. Chrystus mówi, abyśmy wydawali owoce w swoim życiu. FZŚ nie przyniósł Kościołowi wstydu. Mamy być ludźmi prawdy. O. Stanisław wyróżnił kilka stopni człowieczeństwa. Jest człowiek zmysłowy, któremu nie trzeba dużo do życia; trochę rozrywki, alkoholu. Może być człowiek bardziej dojrzały, gotowy do ofiary, poświęcenia. Ale może też być człowiek mistyczny jak bł. Aniela Salawa. Taki człowiek jest blisko Boga i na swoim poziomie duchowym przynosi dobre owoce. Po owocach poznaje się dobre drzewo. Należy słowo wprowadzać w czyn, a nie tylko być słuchaczem. Trudności, które nas spotykają w życiu, mogą służyć czemuś dobremu. O. Stanisław przytoczył wypowiedź starożytnych ojców, którzy pisali, że chrześcijanie pod wieloma względami nie różnią się od otoczenia. Mają te same przywary, grzechy, przewinienia. Różni je jednak to, że na początku niedzielnego nabożeństwa wyznają swoje grzechy i proszą Pana Boga o przebaczenie. Wiedzą, że bardzo tego potrzebują i są przekonani, że jeszcze dzisiaj mogą zacząć życie od nowa. O. Stanisław zakończył tę konferencję modlitwą, którą pozostawił Ojciec Święty Benedykt XVI: „Panie, modlimy się do Ciebie, abyś pozwolił nam zrozumieć, jak cenne jest w Twoich oczach całe nasze życie, abyś umocnił naszą wiarę w życie wieczne, abyś nas uczynił ludźmi nadziei pracującymi nad budowaniem świata otwartego na Boga, ludźmi pełnymi radości umiejącymi dostrzegać piękno świata w troskach życia codziennego. Panie, modlimy się do Ciebie, bo chcemy być takimi, którzy taką pewnością żyją i mają nadzieję. Amen.”

W ostatniej konferencji O. Stanisław stwierdził, że Kościół oraz nasza świętość są zbudowane na czterech fundamentach. Pierwszy fundament to sakramenty święte, które trzeba przyjąć z wiarą. Sakramenty są źródłem łaski. Bł. Aniela Salawa prowadziła życie sakramentalne. Często przystępowała do sakramentu pokuty i komunii świętej. My mamy zbudować nasze życie na jednym filarze, którym jest krzyż Chrystusa.

Drugi filar to życie z wiary, czyli chrześcijańskie zasady postępowania. Znamy Dekalog, ale czy znamy Regułę FZŚ? Aniela Salawa prowadziła życie wiarą, słuchała swoich spowiedników i ich wyjaśnień.

Trzeci filar to wyznać wiarę. Wiem, w co wierzę. Czwarty filar to modlitwa z wiarą. Modlitwa jest po to, abyśmy się nauczyli mówić do Pana Boga. Bóg czeka na naszą modlitwę.

O. Stanisław użył kilku elementów krawieckich, aby w obrazowy sposób przedstawić nasze życie. Miał dwa kawałki materiału i mówił, że te kawałki mogą być dobrze skrojone, ale źle zszyte lub odwrotnie. I tak jest w naszym życiu. Może być ktoś bardzo dobrze urodzony, ale źle prowadzić życie. Ktoś inny jest źle urodzony, ale zostaje mistrzem. Inny element krawiecki to szpulka z nićmi, ta górna, która jest widoczna. Ale żeby dobrze zszyć materiał, potrzebna jest druga szpulka, dolna, której nie widać. To jest nasza dusza, nasze życie duchowe. Tę dolną szpulkę trzeba często uzupełniać. I tak trzeba nam uzupełniać nasze życie sakramentami świętymi.

Oprócz modlitwy i konferencji formacyjnych był też czas na spotkanie braterskie przy ognisku. Uczestnicy rekolekcji, siostry i bracia FZŚ, dzielili się swoimi doświadczeniami z życia we wspólnocie franciszkańskiej, opowiadali, jak rozszerzają kult bł. Anieli Salawy oraz czego doświadczają za jej wstawiennictwem.

9 września w Bazylice Św. Franciszka w Krakowie odbyła się uroczystość na zakończenie roku jubileuszowego 100-lecia śmierci bł. Anieli Salawy. Franciszkanie zorganizowali tę uroczystość, troszcząc się o objawienie światu wielkiej miłości Boga ukazanej w życiu bł. Anieli Salawy. Wszyscy uczestnicy rekolekcji narodowych wzięli aktywny udział w uroczystościach w Krakowie, a następnie w Sieprawiu.

Uroczystość rozpoczęła się Mszą świętą pod przewodnictwem Jego Ekscelencji Ojca Biskupa Damiana Muskusa OFM, który wygłosił również homilię. Mszę świętą koncelebrowali O. Marian Gołąb OFMConv, minister prowincjalny Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię w Krakowie oraz asystenci duchowi FZŚ.

W homilii hierarcha nawiązał do usłyszanej właśnie niezwykle pouczającej Ewangelii. Opowiada ona o pannach roztropnych i o tych, które nie miały za dużo rozumu. Określa się je jako nieroztropne. Pan Jezus nie karci tych nieroztropnych panien za to, że zasnęły, te rozsądne też spały, ale karci je za to, że całą swoją uwagę skoncentrowały na lampach, a nie wzięły oliwy, dzięki której lampa świeci. Mądrość tych drugich panien nie polegała na tym, że znały godzinę przyjścia Pana, ale na tym, że nawet przebudzone miały gotowe lampy, płonące, by wyjść na spotkanie. Nierozsądne panny zbyt późno zdały sobie sprawę z tego, że ich lampy nie świecą, ponieważ nie mają oliwy. Oliwa jest w tej przypowieści symbolem odpowiedzi człowieka na wielką miłość Boga. Oliwa oznacza miłość Boga, który nas pierwszy umiłował. Nierozsądne panny chciały pożyczyć oliwy, ale usłyszały, idźcie do sprzedających. Tej oliwy pożyczyć nie można. Nikt nie może nas zastąpić w naszej osobistej odpowiedzi na miłość Boga. To my sami mamy dać Bogu odpowiedź pełną miłości. Rada udzielona pannom nieroztropny brzmi jak gorzki żart. W momencie ostatecznego przyjścia Pana nie będzie już możliwości dokupienia tej oliwy, nie będzie możliwości pełnienia dobrych uczynków. Jednak wezwanie, idźcie do sprzedających, skierowane jest do nas. My mamy jeszcze czas i możliwość czynienia dobra. Mamy bardzo dużo okazji do kupienia tej oliwy u ubogich, samotnych, bezdomnych, niepełnosprawnych, głodnych, u uchodźców, u ludzi pokrzywdzonych przez los. Oni mogą nam sprzedać tej oliwy, gdy się nad nimi pochylimy z miłością i okażemy im miłosierdzie. Doskonale to wiedziała bł. Aniela Salawa, skromna służąca, mistyczka, tercjarka. Przez całe swoje życie cierpliwie napełniała swoją lampę oliwą miłości. Jej metody były proste: szczera modlitwa, posługa miłosierdzia rannym żołnierzom. Znosiła cierpliwie ból ciężkiej choroby. Szła wytrwale drogą pokory, ufności. Trudno jest dzisiaj zrozumieć taki styl życia. Monotonia życia może stać krzyżem nie do zniesienia. Aniela Salawa odkrywa przed nami model życia, w którym pozornie nic się nie dzieje. Toczy się dzień za dniem, praca za pracą, modlitwa za modlitwą. Chodzi o spojrzenie na rzeczywistość z perspektywy Boga. Dla Boga każdy człowiek jest zachwycającym i godnym miłości stworzeniem. Pragnienie świętości nie jest widoczne na zewnątrz, ono sięga w głąb. Taka perspektywa pozwala odczuć Bożą obecność w prozaicznych codziennych zajęciach jak sprzątanie, zamiatanie podłogi, mycie naczyń. Aniela Salawa uczy nas celebrować życie takim, jakim jest, w jego radościach, spotkaniach z drugim człowiekiem, w pracy, na modlitwie i w cierpieniu. Ona potrafiła takie życie zamienić w świętość. Czy my potrafimy iść taką drogą? Dziękujemy dziś Panu Bogu za dar bł. Anieli Salawy. Trzeba nam pomyśleć o ludziach, którzy z pokorą i cichą służbą zmieniają rzeczywistość. Oni tworzą przestrzeń, w której nam łatwiej wierzyć, że miłość, dobroć i pokój są mocniejsze oraz trwalsze niż niesprawiedliwość, krzywdy i rządzące światem prawo silniejszego. Ksiądz biskup zakończył homilię prośbą do Pana Boga o rychłą kanonizację naszej patronki i o to, aby nasza codzienność stawała się drogą do naszej osobistej świętości.

Po zakończeniu Eucharystii wszyscy zebrani zgromadzili się przy grobie Anieli Salawy w kaplicy Męki Pańskiej na modlitwie.  Delegacja Rady Narodowej złożyła kwiaty na grobie bł. Anieli.

Kolejnym punktem programu uroczystości była prezentacja książki O. Alberta Wojtczaka OFMConv o bł. Anieli Salawie. Książkę prezentował O. Piotr Bielenin OFMConv. Ta publikacja została wznowiona i starannie wydana z okazji obchodzonego jubileuszu 100- lecia śmierci Błogosławionej. Jest najlepszą biografią bł. Anieli. Autor przedstawił tę postać z wielką dbałością i oddaniem. Czytelnikom udzielił rady: „kto zaś jest w potrzebie, komu ciężko i trudno żyć, niech z wiarą, lecz pokornie poprosi dobrą Anielę, a przekona się, że autor niniejszej książki napisał prawdę nie tylko, gdy chodzi o jej ziemskie życie, lecz także o jej możne wstawiennictwo u Boga.”

Promocji książki towarzyszył śpiew pieśni franciszkańskich i gra na gitarze oraz trąbce w wykonaniu dwóch braci franciszkanów.

Następnie został rozstrzygnięty konkurs na „Ciastko Anieli”. Dwie nauczycielki z Technikum Przemysłu Spożywczego im. św. Maksymiliana Kolbe w Krakowie oceniały zgłoszone do konkursu ciasta i wybrały trzy najlepsze. Kryterium oceny ciast było wykonanie ich wyłącznie z produktów naturalnych.

Uczestnicy tego wydarzenia mogli przy filiżance kawy lub herbaty skosztować pysznych wypieków.

Uroczystość zakończyła się odmówieniem koronki do Miłosierdzia Bożego oraz  modlitwy o powołania do rodziny franciszkańskiej przy grobie bł. Anieli Salawy.

Na tym jednak nie zakończyły się uroczystości jubileuszowe. 9 września to dzień odpustu ku czci bł. Anieli Salawy. Z tej okazji w kościele parafialnym w Sieprawiu została odprawiona Eucharystia odpustowa, której przewodniczył ks. Marcin.

Po Mszy św. w starym kościele parafialnym w Sieprawiu odbył się koncert w ramach projektu „Błogosławiona Aniela Salawa - Małopolanka na miarę naszych czasów.” Zespół muzyczny zaprezentował kilka pieśni ku czci bł. Anieli Salawy. Wykonano też pieśni wielbiące Pana Boga i Matkę Bożą. Koncert zakończył się Apelem Jasnogórskim.

Przeżyte rekolekcje, uroczystości na zakończenie roku jubileuszowego i uroczystości odpustowe w Sieprawiu przyczyniły się do ubogacenia życia duchowego, umocnienia wiary i zastanowienia się, czy idziemy drogą ku świętości, naśladując św. Franciszka i bł. Anielę Salawę.