Święty Iwo

Iwo Hélory urodził się ok. 1250 r. w Kermartin niedaleko Tréguier we Francji. Studiował w Paryżu i w Orleanie, na wydziałach prawa kanonicznego i cywilnego, a także na wydziale sztuk wyzwolonych oraz teologii. Po powrocie ze studiów, został powołany na oficjała sądu biskupiego. Zyskał sobie opinię sprawiedliwego sędziego, który bogatych podsądnych traktował na równi z biednymi. Pierwszą jego czynnością przed procesem było, aby pogodzić skłócone strony i uniknąć procesu. Odwiedzał skazanych w więzieniach i wspomagał ich rodziny. Był szczególnym obrońcą ubogich przed niesprawiedliwością, zasłużył sobie na przydomek adwokata ubogich.

W 1284 r. został wyświęcony na kapłana i następnie został proboszczem w parafii Trégrez, a potem w Louannec. Prawie codziennie sprawował Mszę św., którą często odprawiał w intencji zwaśnionych stron. Po takiej Mszy św. niejednokrotnie ludzie zmieniali swoje postawy i się godzili.

Prowadził także życie wędrownego kaznodziei, w trakcie jednego dnia głosił Słowo Boże w kilku kościołach, nawet daleko od siebie oddalonych. Przemawiał w kilku językach, w zależności od potrzeb.

Należał do Trzeciego Zakonu św. Franciszka z Asyżu. Wiódł ascetyczne i surowe życie, m.in. sypiał na podłodze, odmawiał sobie potraw, pościł o chlebie i wodzie w środy i piątki. Zamiast kosztownych szat, nosił zgrzebny kaftan chłopski, a później także włosiennicę.

Po odziedziczeniu rodzinnej posiadłości w Kermartin, przeznaczył majętność na przytułek dla ubogich, chorych i kalek. Po pewnym czasie, wybudował hospicjum dla pielgrzymów i podróżnych. We wszelkich pracach opiekuńczych brał aktywny udział.

Zmarł 19 maja 1303 r., został kanonizowany w 1347 r. przez papieża Klemensa VI.

Mirosław Kuczkowski OFS