Jakobina de Settesoli – tercjarka franciszkańska

Jakobina de Settesolii urodziła się ok. 1190 r. Dama rzymska ze szlacheckiego rodu. Po śmierci swojego małżonka, pozostała wdową, wychowała dwóch synów. W pewnym czasie usłyszała o pobożnym i pokutnym życiu Franciszka z Asyżu, pragnęła zapoznać się z nim i zasięgnąć u niego porady w sprawach duchowych. Po niedługim czasie to życzenie się spełniło, około 1210 r. Franciszek przybył do Rzymu, aby u papieża Innocentego III uprosić potwierdzenie reguły Zakonu. Jakobina natchniona kazaniami i naukami Franciszka zapragnęła całkowicie zmienić swoje życie. Wszystkie swoje posiadłości przekazała synom i zarazem poczyniła intencję poświęcenia się doskonaleniu duchowemu oraz trosce o zbawienie. Z tymi postanowieniami wstąpiła do Trzeciego Zakonu, aby pod duchową opieką Braci Mniejszych prowadzić dalsze życie. Następnie postarała się, aby wspólnocie tercjarzy w Rzymie oddano gospodę, którą z czasem zamieniono na szpital. W szpitalu Jakobina gorliwie wypełniała swoje obowiązki i z całym oddaniem troszczyła się o chorych. Kiedy Franciszek śmiertelnie zachorował, przywołał jednego z braci i kazał mu napisać list, aby powiadomić Jakobinę o chorobie. W liście tym, między innymi napisał: „Weź ze sobą prześcieradło, by spowić niem ciało moje, i zabierz też ze sobą gromnicę potrzebną do pogrzebu. Proszę również, byś mi przyniosła te potrawy, które mi dawałaś kiedy byłem chory w Rzymie”. W tym samym czasie Jakobina przybyła wraz z swoimi synami i innymi tercjarzami do miejsca gdzie przebywał Franciszek. Przyprowadzono ją do celi gdzie przebywał chory Franciszek, upadała mu do nóg i pozostała w tej postawie, aż on jej kazał powstać. Na pytanie, dlaczego przybyła w tym właśnie czasie, odpowiedziała, że modląc się nocą w Rzymie usłyszała głos z nieba, aby udała się niezwłocznie do Asyżu. Przybywając do Porcjunkuli przyniosła również wszystkie rzeczy określone w liście, wcześniej nie wiedząc o tym co ma dostarczyć. Jakobina przebywała u Matki Bożej Anielskiej do czasu kiedy św. Franciszek nie rozstał się z życiem doczesnym. Po śmierci świętego, zwłoki owinięto w prześcieradło które dostarczyła tercjarka. Jakobina wraz ze swoimi znajomymi wzięła udział w pogrzebie Franciszka, a także poniosła część kosztów związanych z pogrzebem. Potem powróciła do Rzymu, gdzie zajmowała się działalnością charytatywna i społeczną. Kilka swoich posiadłości przeznaczyła na klasztory franciszkańskie.

Na kilka lat przed śmiercią powróciła do Asyżu, czuwając i modląc się przy grobie swojego duchowego patriarchy. Zmarła w Asyżu 8 lutego 1239 r., pochowana została w dolnym kościele Bazyliki św. Franciszka w Asyżu.

Św. Franciszek nazywał ją Bratem Jakubą.

br. Mirosław Kuczkowski OFS