Błogosławiony Jan a Pace

Jan a Pace urodził się 1358 r. w Pizie we Włoszech. Jako młodzieniec wziął udział w wojennej wyprawie przeciwko miastu Florencji. Oddział, w którym znajdował się Jan, dostał się w zasadzkę nieprzyjaciela, prawie wszyscy zostali wymordowani oprócz Jana. Z wdzięczności za cudowne ocalenie postanowił oddać się na wyłączną służbę Bogu. Jednak nie mógł wstąpić do klasztoru, ponieważ wcześniej zawarł związek małżeński. Swoje postanowienie zrealizował wstępując do Trzeciego Zakonu św. Franciszka z Asyżu.

Po przyjęciu habitu tercjarskiego „ćwiczył się w ustawicznej i surowej pokucie, nosił na ciele ciężki żelazny łańcuch i w przeróżne inne sposoby się umartwiał cieleśnie”. Za swój główny cel postawił spełnianie uczynków miłosierdzia chrześcijańskiego. Aby wypełnić postawione zadanie, założył w Pizie bractwo, którego zadaniem było wspieranie ubogich. Członkowie bractwa urządzali zbiórki publiczne i składali regularne ofiary pieniężne na biednych. „Innością” tego bractwa było to, iż wszelkiej pomocy udzielali w nocy „aby ubogich, ze swym ubóstwem kryjących się przed okiem ludzkiem, nie zawstydzić i zrazić”.

Jan zmarł 12 listopada 1433 r., pochowany został na cmentarzu w Pizie. Mieszkańcy miasta na jego grobie wznieśli został okazały pomnik. Przybywający tam pielgrzymi, upraszali za jego wstawiennictwem o potrzebne łaski u Boga. W 1856 r. zwłoki jego przeniesiono do kościoła Braci Mniejszych Konwentualnych w Pizie. Papież Pius IX beatyfikował Jana a Pace. Założone przez niego bractwo, działało niezachwianie w pierwotnym duchu do XIX w.

Mirosław Kuczkowski OFS