Święty Konrad z Piacenzy (Placencji)

Konrad Confalonieri urodził się około 1290 r., wywodził się z zamożnej włoskiej rodziny. W młodości niczego mu nie brakowało, większość czasu poświęcał na zabawy i polowania. W czasie jednego z polowań, udał się w cudze lasy i w celu wypłoszenia zwierzyny z zagajnika kazał rozpalić ognisko. Po krótkim czasie, mały ogień przekształcił się w bardzo duży pożar lasu i okolicznych pól obsianych zbożem. Konrad świadomy swego złego postępku, natychmiast uciekł ze swoją służbą z lasu, aby ukryć swą winę.

W niedługim czasie Konrad dowiedział się, że poprzez tortury wymuszono przyznanie się do winy przypadkowo przyłapanego w lesie mężczyznę. Namiestnik Piacenzy skazał „winowajcę” na karę śmierci za umyślne podpalenie lasu. Konrad jednak zdobył się na odwagę i przyznał się do winy oraz przyrzekł natychmiastowe wynagrodzenie za powstałe szkody. Słowa dotrzymał i wraz z żoną pokrył wszystkie szkody sprzedając część swojego majątku. Postanowili z żoną zmienić swoje dotychczasowe życie. Małżonka wstąpiła do klasztoru sióstr św. Klary w Piacenzie, a on „poszedł i sprzedał wszystko i rozdał ubogim”.

Następnie Konrad wyruszył do Rzymu na groby świętych Apostołów, a po pielgrzymce wstąpił do Trzeciego Zakonu św. Franciszka z Asyżu. Jego życie toczyło się wokół posługi chorym i zbieraniu jałmużny. Po pewnym czasie doszedł do przekonania, iż dotychczasowa działalność gasiła w nim ducha modlitwy. W związku z tym udał się do pustelni koło Noto na Sycylii, gdzie przez 40 lat wiódł surowe życie pustelnicze. „Nic więc nadzwyczajnego, że już za życia wołali za nim Sycylijczycy: Święty! A Ojciec niebieski obdarzył go darem przepowiadania i czynienia cudów”.

Zmarł 19 lutego 1351 r., ciało pokutnika złożono w kościele św. Mikołaja w Noto. Papież Urban VIII w 1515 r. zatwierdził jego kult dla diecezji syrakuskiej, który w 1544 r. został rozszerzony dla całej Sycylii, a od 1625 r. także na zakony franciszkańskie.

Mirosław Kuczkowski FZŚ