Wielkopostny dzień skupienia dla sióstr i braci Franciszkańskiego Zakonu Świeckich
Regionu Olsztyńskiego w Gietrzwałdzie

Dnia 24 marca 2018 r. w Gietrzwałdzie odbył się wielkopostny dzień skupienia dla tercjarzy Regionu Olsztyńskiego. W spotkaniu wzięli udział asystenci regionu, ojciec Dariusz Sosnowski OFMCap oraz ojciec Albin Łyda OFM.

Ojciec Dariusz przygotował i wygłosił konferencję na temat „Reguła Franciszkańskiego Zakonu Świeckich” jako genezę powstawania reguły z podkreśleniem na zbliżającą się w tym roku 40 rocznicę zatwierdzenia Reguły przez papieża bł. Pawła – treść konferencji poniżej.

Następnie w Bazylice w Gietrzwałdzie odbyła się Msza Święta, której przewodniczył ojciec Dariusz wraz z ojcem Albinem, w intencjach asystentów, tercjarzy i o nowe powołania. Był także czas na modlitwę osobistą w miejscu objawień Matki Bożej.

O godzinie 13.30 wszyscy udaliśmy się na Drogę krzyżową. Rozważania przygotował i poprowadził ojciec Albin.

Po wspólnym obiedzie odmówiliśmy koronkę do Bożego Miłosierdzia. Po błogosławieństwie ojców udaliśmy się w drogę powrotną do domów.

Serdecznie dziękujemy ojcu Dariuszowi Sosnowskiemu OFMCap., Ojcu Albinowi Łyda OFM za modlitwę, uczestnictwo i wszelką pomoc w zorganizowaniu dnia skupienia. Bardzo dziękujemy s. Alicji Bosiackiej OFS – zastępcy przełożonej i br. Józefowi Protasiewiczowi OFS – radnemu do spraw formacji, za zorganizowanie naszego spotkania. Wszystkim tercjarzom i sympatykom dziękuję za przybycie, modlitwę i wszelkie dobro.

Opracowała: s. Barbara OFS

REGUŁA FRANCISZKAŃSKIEGO ZAKONU ŚWIECKICH
Konferencja na dzień skupienia 24.03.2018 r.

W uroczystość św. Jana Chrzciciela - 24 czerwca - minie 40 lat od podpisania przez papieża Bł. Pawła VI odnowionej reguły życia dla franciszkanów świeckich. W dokumencie czytamy: „z pełnią świadomości i dojrzałym namysłem pełnią Naszej władzy Apostolskiej mocą niniejszego Dekretu Regułę Franciszkańskiego Zakonu Świeckich uznajemy i zatwierdzamy oraz nadajemy jej moc Ustawy Apostolskiej”.

Najstarsza reguła III Zakonu franciszkańskiego dochowała się w redakcji z roku 1228; znaleziono ją w klasztorze San Capistrano w Abruzzach. Jednak pierwszą Regułę dla franciszkanów świeckich zatwierdził Paster Pastorum Mikołaj IV Konstytucją „Supra montem” z dnia 18.08.1289 roku. Pp Leon XIII Konstytucją apostolską „Misericors Dei Filius” z 30.05.1883 roku dokonał reformy reguły III Zakonu.

Pp Leon XIII uważał trzeci zakon franciszkański za wielką pomoc w akcji zbliżenia do Boga i uświęcenia jednostek, rodzin i społeczeństw. Chciał tę instytucję uprzystępnić wszystkim ludziom dobrej woli, wszystkim wielbicielom św. Franciszka, dlatego zmienił nieco i złagodził regułę tercjarską zatwierdzoną przez pp Mikołaja IV. Usunął przepisy, które się przeżyły przez wieki, inne złagodził, ale jednak nie zmienił istoty i celu dzieła oraz ducha św. Franciszka.

W konstytucji Leona XIII czytamy: Miłosierny Syn Boży, który, włożywszy na ludzi słodkie jarzmo i lekkie brzemię, wszystkim zapewnił życie i zbawienie, dał w dziedzictwo Kościołowi przez się założonemu nie tylko swą potęgę, lecz także miłosierdzie, aby wysłużone przez siebie dobrodziejstwa rozszerzały się po wszystkie czasy, jako dalszy nieprzerwany ciąg tej samej miłości. [...] Stosując do tej zasady Nasze postępowanie w sprawowaniu Pontyfikatu, sądzimy, że obowiązkiem naszym jest sprawiedliwie ocenić naturę dzisiejszych czasów i wszystko dokładnie rozpatrzeć, tak aby trudności nie odstraszały nikogo od praktykowania pożytecznych cnót. Uważaliśmy za słuszne w świetle tej normy zbadać stowarzyszenie trzeciego zakonu franciszkańskiego, zwanego <świeckim> i zdecydować, czy z powodu zmienionych czasów, nie należy pod pewnym względem złagodzić nieco jego praw. [...] Najistotniejszą cechą instytutów franciszkańskich jest zachowywanie przykazań, albowiem Święty Założyciel niczego innego nie pragnął, jak tylko tego, aby w nich, jakby w jakiej szkole, pilnie zachowywano przepisy życia chrześcijańskiego. Bez wątpienia dwa pierwsze zakony franciszkańskie, dążą do czegoś doskonalszego, dostępnego małej garstce tych, którym dane jest szybsze dążenie do doskonałości ewangelicznej. Natomiast trzeci zakon z natury swej przeznaczony jest dla wielu, a jak bardzo może się przyczynić do zmiany obyczajów na bardziej sprawiedliwe, czyste i przesiąknięte duchem religijnym, o tym świadczą tak pomniki czasów ubiegłych, jak i samo przez się jest widocznym”. Dalej, w konstytucji Leona XIII jest mowa o reformie odpustów i tekst odnowionej reguły, która obowiązywała do reformy Pawła VI.

Kolejny papież Benedykt XV w swojej Encyklice „Sacra propediem” wydanej 6.01.1921 r. z okazji 700. rocznicy założenia III Zakonu, szczyci się tym, że sam jest duchowym synem św. Franciszka: „Także i My zaliczyliśmy się w poczet synów wielkiego Patriarchy i przyjęliśmy święty habit Tercjarzy w sławnej świątyni na Kapitolu, należącej do zakonu braci mniejszych”. Wyraża też swoje przekonanie, że „duch trzeciego zakonu, cały przeniknięty mądrością ewangeliczną, w wielkiej mierze może się przyczynić do naprawy obyczajów prywatnych i publicznych, jeśli znów zawładnie sercami tak, jak wówczas, kiedy św. Franciszek słowami i czynem głosił Królestwo Boże”. Następnie podkreśla papież, że: „Św. Zakonodawca tego przede wszystkim żądał od swoich tercjarzy, aby odznaczali się wielką miłością bliźniego, przynoszącą zgodę i pokój. Wiedząc dobrze, że przykazanie to jest istotnym nakazem Jezusa Chrystusa, zawierającym w sobie całokształt praw chrześcijańskich, starał się według niego urobić swych naśladowców. W ten sposób osiągnął to, że trzeci zakon, stał się dla ludzkości bardzo zbawienny”.

Wprawdzie encyklika Benedykta XV nie wprowadza żadnych zmian w regule, to jednak stanowi ona wykładnię tej reguły dla tercjarzy w kolejnym pokoleniu i dla następnych pokoleń, przedstawiając właściwy charakter i ducha trzeciego zakonu.

Z kolei papież Soboru i odnowy soborowej bł. Paweł VI na dwa miesiące przed swoim odejściem do Pana, jako jeden z ostatnich swoich dokumentów, zatwierdził odnowioną w duchu Soboru Watykańskiego II Regułę FZŚ nad którą prace trwały już od 1966 r., kiedy to Kongregacja dla Zakonów udzieliła pozwolenia na odnowę ustawodawstwa FZŚ, a wtedy jeszcze III Zakonu św. Franciszka. Była to, jak podkreślili w swoim Liście generałowie czterech gałęzi pierwszego zakonu, droga długa i pracowita. Nowa reguła uwzględniając zmieniające się warunki życia zarówno w świecie jak i w posoborowym Kościele ma za zadanie pomóc wypełnić franciszkanom świeckim ich powołanie w ramach obowiązków rodzinnych, zawodowych, społecznych i politycznych swego świeckiego stanu. Przez ciągłe nawracanie się i pokutę mają oni dążyć do doskonałej miłości naśladując Jezusa Chrystusa posłusznego, ubogiego i ukrzyżowanego, jak zaznaczono w uwagach wstępnych.

Obserwując kolejne reformy reguły dla franciszkanów świeckich zauważymy, że zmianom ulegały konkretne przepisy dotyczące sposobu życia, zarządzania, organizacji życia wspólnot, funkcjonowania, formacji, relacji z pierwszym zakonem, wewnętrznej dyscypliny i tego wszystkiego co wymaga porządkowania na bieżąco różnych spraw zewnętrznych. Nie podlegało natomiast reformie to, co stanowi istotę życia franciszkanów świeckich, a co zawarte jest w podstawowym dokumencie napisanym przez samego św. Franciszka – List do wszystkich wiernych – który znany jest jako: „zachęta do braci i sióstr od pokuty”. List do wiernych w swym ostatecznym kształcie zdaje się być związany z powstaniem III Zakonu, mógł więc być napisany około 1221 roku, jako pierwsza reguła dla świeckich naśladowców św. Franciszka. Pozostał on również jako wstęp odnowionej reguły zatwierdzonej przez bł. Pawła VI.

W Dekrecie zatwierdzającym regułę, papież odwołuje się do swojego poprzednika Piusa XI i do jego encykliki z 30.06.1926r. „Rite expiatis” wydanej na 700-lecie śmierci św. Franciszka, z której cytuje: „wydaje się, że nie było dotąd nikogo, w kim obraz Chrystusa Pana i sposób życia ewangelicznego prawdziwiej i wyraźniej zajaśniał niż we Franciszku. Słusznie więc on, który sam nazwał się , otrzymał miano drugiego Chrystusa, ponieważ tak współczesnym sobie społeczeństwom, jak i wiekom następnym, okazał się jakby ponownie wcielonym Chrystusem. To właśnie sprawiło, że jego postać w oczach wszystkich ludzi jest tak żywa i żyć będzie przez wszystkie wieki”.

A sam od siebie bł. Paweł VI doda: „Cieszymy się niezmiernie, że charyzmat franciszkański w tym wieku, w którym pojawiło się tyle doktryn i tyle prądów oddalających człowieka od Boga i rzeczy nadprzyrodzonych, został zachowany dla dobra Kościoła i społeczności ludzkiej. Chwalebnego dzieła podjęły się wspólnie cztery Rodziny Zakonu Franciszkańskiego i w przeciągu dziesięciu lat niemało włożyły wysiłku, aby na nowo opracować Regułę Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. Przedsięwzięcie to wydawało się konieczne ze względu na zmienione warunki życia oraz dlatego, że Sobór Watykański II z wielkim pożytkiem dla tej sprawy wydał odpowiednie wskazówki i rady”.

Trzeba szczerze dodać, że wszystkie zakony i instytuty życia konsekrowanego przez lata całe przystosowywały swoje prawodawstwo do zaleceń Soboru. Podstawą tej pracy nad dostosowaniem prawa zakonnego i poszczególnych Instytutów był Dekret Soboru: „Perfectae caritatis” z 28.10.1965 roku, przyjęty przez Ojców soborowych podczas VII sesji tegoż Soboru. Dokument ten zwracał uwagę na konieczność odnowy nie tylko osób, ale także całych instytucji życia konsekrowanego. Wskazał potrzebę odnowy, która ma polegać na „ustawicznym powracaniu do źródeł i pierwotnego ducha i na dostosowaniu do zmieniających się warunków epoki”. Można powiedzieć, że dekret ten spowodował przełom w historii życia konsekrowanego. Przełom ten przyniósł wielki entuzjazm i ruch trwający do dziś. Doprowadził do rozwoju teologii życia zakonnego i do głębokiej przemiany we wspólnotach zakonnych. I chociaż bezpośrednio dokument ten nie odnosi się do Franciszkanów świeckich, to jednak wywarł on wpływ na te wszystkie przemiany zarówno strukturalne jak i duchowe, co znalazło swoje odbicie w odnowionej regule FZŚ, łącznie z samą nazwą. Choćby sam fakt, że dopiero w 23 lata po soborze odnowiona reguła – wcześniej III Zakonu świętego Franciszka – a dziś Franciszkańskiego Zakonu Świeckich – zyskała aprobatę Kościoła, świadczy o tym, że nie bardzo było wiadomo, kto ma dokonać reformy przystosowania jej do wymogów czasu po Soborze. Wcześniej bowiem III Zakon był pod zarządem braci z pierwszego Zakonu, którzy przez tzw. dyrektorów sprawowali nie tylko pieczę duchową, ale również władzę zarządzania wspólnotami świeckich franciszkanów. Sobór dojrzał jednak znaczenie i rolę ludzi świeckich żyjących w Kościele tzw. laikatu i postanowił w szerszym zakresie włączyć ich w struktury kościelne. Także w życiu III Zakonu musiał nastąpić przełom i odejście od dotychczasowej praktyki podporządkowanej roli jego członków. Władza została złożona w ręce samych Franciszkanów świeckich, pozostawiając jedynie duchową asystencję braci z pierwszego Zakonu.

Dlatego, jak zaznaczyli czterej generałowie I Zakonu, prace nad odnowieniem Reguły w duchu Soboru rozpoczęły się niemal zaraz po zakończeniu Soboru, od 7.03.1966 roku i wymagały „długiej i pracowitej drogi”. Trzeba było na wielu płaszczyznach uzgadniać sprawy kompetencyjne zarówno pomiędzy czterema obediencjami samych Zakonów męskich; jak i między nimi a Franciszkanami świeckimi, którzy otrzymali nową podmiotowość. Dopiero w 1973 roku została powołana Międzynarodowa Rada FZŚ i wybrane jej Prezydium, które podjęło współpracę z Zakonami Braci z czterech wspólnot I Zakonu nad odnową Reguły. Generałowie I Zakonu przekazując Franciszkanom świeckim odnowioną Regułę, napisali w Liście: „Reguła, którą wam dzisiaj przedkładamy, nie jest tylko owocem tych prac [o których mowa była wyżej]. Kościół wam ją podaje jako zasadę życia. Przede wszystkim powinniście zwrócić uwagę na jej treść ewangeliczną, podejmując posłannictwo franciszkańskie, które ona przynosi, oraz ukierunkowanie, które wam zaleca, abyście żyli według świętej Ewangelii. Jednym z głównych czynników odnowy jest powrót do źródeł, do doświadczeń duchowych św. Franciszka z Asyżu oraz do doświadczeń braci i sióstr od pokuty, którzy właśnie w nim znaleźli natchnienie i kierownictwo. Taka też sugestia wypływa z Listu do wszystkich wiernych umieszczonego jako wstęp do odnowionej Reguły, a także ze stałego odwoływania się do nauki i przykładu św. Franciszka”.

Obecny rok, 40-lecia zatwierdzenia odnowionej Reguły, powinien być dla wszystkich braci i sióstr FZŚ rokiem pochylenia się nad samą Regułą, częstego sięgania po nią, wczytywania się w nią, wręcz kontemplowania nad nią, a nade wszystko gorliwym jej praktykowaniem. Niech każda wspólnota i każdy indywidualnie dołoży starań, aby Reguła nie pozostała tylko materialnym dokumentem pozostawionym na papierze, ale by była ona zapisana w sercu każdego brata i każdej siostry. A dzień 24.06.2018 r. niech będzie dla każdej wspólnoty dniem świątecznym radosnego przeżycia 40 rocznicy zatwierdzenia Reguły, z takim akcentem, na jaki wspólnotę stać: [Mszą św., wspólną modlitwą brewiarzową, uroczystym spotkaniem z przeczytaniem Reguły itp.].
o. Dariusz Sosnowski OFMCap

Gietrzwałd: Rekolekcje Regionu Olsztyńskiego Franciszkańskiego Zakonu Świeckich

W dniach 17-20 sierpnia 2017 r. w Gietrzwałdzie odbyły się doroczne rekolekcje Franciszkańskiego Zakonu Świeckich Regionu Olsztyńskiego.

Rekolekcje przeprowadził ojciec Joel Kokott OFM, który w latach wcześniejszych był Asystentem Regionu Olsztyńskiego.

Hasło rekolekcji brzmiało: „Oto Matka twoja”. Patronami rekolekcji były dzieci fatimskie – św. Hiacynta i św. Franciszek Marto.

Podczas rekolekcji towarzyszyła nam w relikwiach patronka Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w Polsce bł. Aniela Salawa.

W ćwiczeniach duchowych myślami przewodnimi było ukazanie orędzia Matki Bożej w Gietrzwałdzie i w Fatimie. Ojciec przybliżył życie Maryi, Jej cnoty i matczyną troskę o zbawienie ludzi.

Podczas homilii i wielu konferencji Ojciec Joel ukazał Maryję, jako najwierniejszą towarzyszkę życia Jezusa. Jej Niepokalane poczęcie, pełnię łaski, tę która tajemnicę i boskość Jezusa rozważała w cichości swojego serca, aż po krzyż. Święty nasz Ojciec Franciszek obrał Matkę Bożą za patronkę i opiekunkę serafickiego zakonu.

Ojciec duchowny przybliżył nam główne przesłania Matki Bożej w Gietrzwałdzie i Fatimie. Sprowadzają się one między innymi do trzech najważniejszych próśb Maryi:

• aby ludzie nie obrażali więcej Boga swoimi grzechami,
• aby ludzie czynili pokutę i wynagradzali Bogu za zniewagi,
• aby codziennie odmawiali różaniec.

Ojciec rekolekcjonista zachęcał tercjarzy do codziennego odmawiania różańca. Poprzez tę modlitwę można zmienić bieg wydarzeń w świecie jak też w życiu rodzinnym i osobistym. Odmawianie różańca sprawi, że będziemy kroczyć wytrwale w wierze.

Ten rok jest rokiem szczególnym, gdyż 140 lat temu Matka Boża objawiła się w Gietrzwałdzie. Jest to także 50 rocznica koronacji obrazu Matki Bożej Gietrzwałdzkiej koronami papieskimi, setna rocznica objawień w Fatimie i Jubileusz trzechsetlecia Koronacji wizerunku Królowej Polski. Jest to czas szczególny.

Ojciec Joel wspomniał też między innymi o „kulturze tymczasowości”, która potrzebuje mieć inną furtkę, inne drzwi otwarte na inne możliwości. Jest prowizoryczna. Nie jest wierna, stała, często skierowana jedynie na zysk.

Powołanie i wiara, to skarby, których należy strzec. Należy troszczyć się o to każdego dnia poprze modlitwę, braterstwo wspólnotowe i dobrą formację duchową, która broni przed kulturą ulotności. Pozwala to postępować wytrwale w wierze. W oparciu o to można praktykować rady ewangeliczne.

Ojciec wzbogacił rekolekcje o pokaz slajdów z Ziemi Świętej, a także z posługi franciszkanów w krajach misyjnych: w Papui Nowej Gwinei i Boliwii.

Każdy dzień rozpoczynaliśmy od odśpiewania godzinek o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, po których była Eucharystia, homilie i konferencje. Codziennie był odmawiany Różaniec. W piątek odprawiliśmy Drogę Krzyżową, Adorowaliśmy Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie.

Podczas rekolekcji nastąpił uroczysty obrzęd przyjęcia do Nowicjatu brata Wiesława i Profesji wieczystej siostry Czesławy.

Nie zabrakło radosnych, braterskich i siostrzanych spotkań, rozmów tercjarzy przy wodzie ze źródełka pobłogosławionego przez Maryję.

Każdy dzień uwieńczony był Apelem Maryjnym w Sanktuarium Matki Boskiej Gietrzwałdzkiej.

Dziękując Panu Bogu za czas, który nam dał, pragniemy także podziękować za Ojcu rekolekcjoniście o. Joelowi. Dziękujemy za każdą siostrę i brata, którzy w tych ćwiczeniach duchowych uczestniczyli.

POKÓJ I DOBRO!
siostra Barbara

Ksiądz Jarosław Żuchowski – wspomnienie

 
Drodzy Siostry i Bracia,

W imieniu Rady Regionu Olsztyńskiego FZŚ z głębokim żalem informuję, że w dniu 16 listopada 2016 r., w święto Matki Bożej Miłosierdzia, odszedł do Pana śp.

ks. Jarosław Żuchowski

Opiekun Wspólnoty Franciszkańskiego Zakonu Świeckich przy parafii św. Jana Ewangelisty w Kwidzynie.

Uroczystości żałobne odbyły się w piątek, 18 listopada 2016 r., podczas których Mszę św. żałobną celebrował ks. bp Józef Wysocki, a w sobotę, 19 listopada o godz. 13.00 odbyły się uroczystości pogrzebowe.

Mszy Świętej pogrzebowej, którą koncelebrowało kilkudziesięciu kapłanów z Diecezji Elbląskiej i Płockiej, przewodniczył ks. bp Jacek Jezierski.

Delegację FZŚ stanowili przedstawiciele Rady Regionu i Wspólnot Miejscowych z Morąga, Susza i Kwidzyna.

Śp. ks. Jarosław święcenia kapłańskie otrzymał 23 czerwca 1990 r. w Łaźniewie. W latach 2000-2006 był wikariuszem w parafii pw. św. Antoniego w Suszu, następnie w latach 2006-2008 w parafii pw. św. Józefa w Morągu, a od maja 2008 r. był rezydentem w parafii pw. św. Jana Ewangelisty w Kwidzynie.

Zasługi śp. ks. Jarosława dla Regionu Olsztyńskiego FZŚ są ogromne, bo przy każdej parafii Diecezji Elbląskiej, w której posługiwał, tj. w Suszu, Morągu i Kwidzynie, powołał do życia Wspólnoty FZŚ i z wielkim zaangażowaniem formował Tercjarzy do nich należących. Wielu z nas mogło bliżej poznać ks. Jarosława dzięki temu, że przez wiele lat brał udział w naszych rekolekcjach regionalnych głosząc Słowo Boże i posługując w konfesjonale, a w sierpniu 2014 r., w Głotowie - sam je dla nas poprowadził.

Módlmy się za duszę śp. ks. Jarosława ufając, że dobry Bóg w swojej łaskawości wynagrodził Mu Jego oddanie i wszelkie dobro, jakie świadczył bliźnim, i przyjął do grona zbawionych w Ojczyźnie Niebieskiej.

Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie…

s. Halina Wichowska OFS

Kapituła wyborcza

W dniach 30-31 maja 2014 roku w Sanktuarium Matki Bożej w Gietrzwałdzie odbyła się VIII Kapituła Wyborcza Franciszkańskiego Zakonu Świeckich Regionu Olsztyńskiego imienia św. Jana Pawła II. Przedstawiciele wszystkich wspólnot lokalnych Franciszkańskiego Zakonu Świeckich spotkali się, by wybrać nową Radę Regionu. Wraz z Asystentem Narodowym o. Andrzejem Romanowskim OFMCap i Asystentami Regionalnymi o. Ottonem Ratajczakiem OFM oraz o. Dariuszem Sosnowskim OFMCap w pierwszym dniu tercjarze uczestniczyli we Mszy św. dziękczynnej za minioną kadencję z prośbą o dary Ducha Świętego dla odbywającej się kapituły. Wysłuchali konferencji wygłoszonej przez asystentów dotyczących tercjarza franciszkańskiego św. Jana XXIII oraz patrona regionu św. Jana Pawła II. Po wysłuchaniu sprawozdania z działalności ustępującej Rady, przystąpili do wyboru nowej Rady Regionu. Obecni na kapitule franciszkanie świeccy wybrali nową Radę Regionu:

• Przełożona – s. H. Wichowska
• Z-ca Przełożonej – s. B. Liminowicz-Goc
• Sekretarz – br. H. Zalewa
• Skarbnik – s. T. Kaoka
• Radny ds. formacji – s. J. Czyczyn-Egiert
• Radny ds. promocji zakonu – br. R. Czyczyn-Egiert
• Radny ds. młodzieży – s. J. Mikucka

Wielkopostny Dzień Skupienia w Gietrzwałdzie

Na zaproszenie Rady Regionu Olsztyńskiego FZŚ, w dniu 16.03.2012 r. na Wielkopostny Dzień Skupienia przybyło do Bazyliki Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gietrzwałdzie ponad 80 osób ze Wspólnot FZŚ z Morąga, Miłakowa, Górowa Iławeckiego, dwóch Wspólnot ze Szczytna, trzech Wspólnot z Olsztyna oraz osoby nie należące do FZŚ. W tym Dniu Skupienia wzięli udział również nasi Asystenci i Opiekunowie Wspólnot, tj. Asystent Regionu Olsztyńskiego FZŚ o. Wojciech Gwiazda OFM Cap., Asystent Wspólnoty FZŚ z Miłakowa o. Arnold Liebig OFM, opiekun Wspólnoty FZŚ z Morąga ks. Grzegorz Furgała i dwaj kapłani ze Szczytna. Centralnym punktem tego dnia była Msza Święta, której przewodniczył i Słowo Boże wygłosił o. Arnold Liebig OFM. Podczas Eucharystii modliliśmy się za naszą Ojczyznę i o łaskę powołań do FZŚ, jak również za żywych i zmarłych członków naszej regionalnej Wspólnoty oraz za naszych Asystentów: o. Joela OFM, o. Zenona OFM Conv. oraz o. Wojciecha OFM Cap.

Po Mszy Świętej Bracia i Siostry z naszych Wspólnot oraz inne osoby, które uczestniczyły z nami we Mszy św. w bazylice, wzięli udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej, którą poprowadził brat Mariusz ze Wspólnoty FZŚ z Morąga.

Poprzez rozważanie bolesnych tajemnic Różańca Świętego i stacji Drogi Krzyżowej, a przede wszystkim poprzez udział w Eucharystii, Bracia i Siostry oddawali należną cześć i wynagradzali cierpiącemu za nas Chrystusowi i Jego Najświętszej Matce.

Koronka i Litania do Miłosierdzia Bożego, a potem błogosławieństwo uczestników na rozesłanie, zakończyły nasz Wielkopostny Dzień Skupienia w Gietrzwałdzie.

Dzień skupienia Wspólnot III Zakonu Św. Franciszka z Diecezji Ełckiej

W sobotę, 10 marca br., Franciszkanie przy parafii Bożego Ciała w Suwałkach już po raz drugi zorganizowali dzień skupienia dla Wspólnot FZŚ z Diecezji Ełckiej. Wzięło w nim udział ok. 50 osób ze Wspólnot z Augustowa, Ełku, Olecka i Suwałk oraz kilka osób nie należących do III Zakonu św. Franciszka.

Głównym mottem tego dnia, w nawiązaniu do którego zostały wygłoszone dwie konferencje, był temat „Kościół naszym domem. Wspólnota Kościoła czasów św. Franciszka a miejsce III Zakonu Franciszkańskiego w dzisiejszym Kościele”. Konferencje te wygłosili: o. Krzysztof Świderek OFM Conv. – proboszcz tutejszej parafii oraz o. Rafał Kwiatkowski OFM Conv.

Wraz z przybyłymi gośćmi: Przełożoną Regionu Olsztyńskiego FZŚ s. Haliną Wichowską i Asystentem Regionalnym FZŚ o. Wojciechem Gwiazdą OFM Cap. oraz Opiekunem Wspólnoty FZŚ w Augustowie ks. Prałatem Marianem Szewczykiem, wzięli w nim udział Asystenci Wspólnot miejscowych: o. Marek Magier OFM Conv. i o. Arkadiusz Płatek OFM Conv.

W tym dniu również zakończyła się peregrynacja relikwii naszej Patronki, bł. Anieli Salawy w Regionie Olsztyńskim. Od 21 maja 2010 r. bł. Aniela pielgrzymowała w swoich relikwiach do wszystkich Wspólnot FZŚ Regionu Olsztyńskiego. W tym czasie goszczona była przez ok. 450 rodzin, nie tylko Franciszkanów świeckich, ale również przez swoich czcicieli spoza FZŚ.

W specjalnych nabożeństwach dziękowaliśmy Panu Bogu za łaski otrzymane za Jej przyczyną i modliliśmy się o Jej rychłą kanonizację.

Na zakończenie Dnia Skupienia nastąpiło błogosławieństwo i uczczenie relikwii bł. Anieli Salawy. Po zakończonym nabożeństwie w Kościele, wszyscy uczestnicy Dnia Skupienia mieli okazję spotkać się przy stole podczas posiłku. Był to czas wspólnej radości i braterskich rozmów. Przy okazji tego spotkania można było zaopatrzyć się w książki i najnowsze materiały niezbędne w formacji ciągłej Wspólnot.

90. rocznica śmierci bł. Anieli Salawy

W parafii św. Maksymiliana w Olsztynie w miały miejsce obchody jubileuszu 90. rocznicy śmierci bł. Anieli Salawy, Patronki FZŚ w Polsce.

W klimat uroczystości wprowadził wszystkich obecnych film Perła nad perły, ukazujący życie i kult Błogosławionej. Kulminacyjnym punktem obchodów tego jubileuszu była Msza św. koncelebrowana, której przewodniczył krewny bł. Anieli, ks. Rafał Salawa.

Proboszcz parafii pw. św. Maksymiliana, o. Daniel Pliszka OFM Conv., serdecznie powitał wszystkich zgromadzonych oraz odczytał intencje zanoszone przez wstawiennictwo bł. Anieli Salawy. Ksiądz Rafał Salawa podzielił się z wiernymi swoim świadectwem nt. duchowej łączności ze swoją ukochaną Anielcią. Na zakończenie uroczystości ks. Rafał odprawił nabożeństwo z uczczeniem relikwii Błogosławionej i poprowadził Gorzkie Żale.

Liturgię Mszy św. uświetnił zespół muzyczny z sąsiadującej parafii pw. Świętego Józefa. Tercjarze franciszkańscy działający przy tutejszej parafii rozprowadzali dewocjonalia związane z kultem bł. Anieli Salawy.